ေစလိုရာေစ


photo : google
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင္႔
ၿမတ္မြန္

Comments

ၿမတ္မြန္ေရ....
တစ္ခ်ိဳ႕ငွက္ေတြက အေတာင္ေညာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္က်မွသာ နားခုိရာကုိ သတိရတတ္ၾကၿပီး
ေကာင္းကင္ၾကီးထဲမွာ သိပ္ကုိသာယာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ ပ်ံသန္းလုိ႕ေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြက်ေတာ့ သူတို႕နားခုိခဲ့ဘူးတဲ့ေနရာေတြကုိ ေမ့ေလ်ာ့ပစ္တတ္ၾကတယ္....ဒါသဘာ၀ပဲ ထင္ပါရဲဲ႕ေနာ္...

စိတ္ကူးေလး တကယ္ေကာင္းတယ္ၿမတ္မြန္
ခ်စ္တဲ့
အင္ၾကင္း
လာရာလမ္းကိုေတာ႕ မေမ႕သင္႕ေၾကာင္း..
က်ေနာ္ေထာက္ခံမိပါတယ္
Anonymous said…
:D
ဒီကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ခဏေလာက္ စဥ္းစားတယ္၊
ဒီတစ္ခါစဥ္းစားရတာ သိပ္မၾကည္လင္ဘူး၊ အင္ဂ်င္စက္ကေဟာင္းေနလုိ႔
သိပ္အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ အဲ့ဒါကေတာ့ ကဗ်ာေလးက သိပ္ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္။ ဒီတစ္ခါလဲထပ္ကာေျပာပါရေစ`သိပ္ေတာ္တယ္`လုိ႔။

ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္း။
စလတ
အင္း...ကဗ်ာေလးကေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့လာရာလမ္းကိုဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး။အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္မယ္လို ့အျမဲေတြးထားတယ္။

blackcoffee www.sindecafe.com
မေက said…
မမြန္ေရ ကဗ်ာေလးက အရမ္းေကာင္းပါတယ္
္ကဗ်ာေကာင္းေလးပါ.... လာရာလမ္းေပ်ာက္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီးပဲေလ....
ျမတ္မြန္ေရ...ငွက္ကေလးနဲ႔အတူေစလိုရာေစသြားပါတယ္ဗ်ာ..
ျမတ္မြန္ေရ...
ေသခ်ာတာကေတာ့ ပ်ံရင္းနဲ႔တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အေတာင္ေညာင္းလာမွာပဲ...။ အဲ့ဒီေတာ့ သူနားမွာပဲ..။
ေမ့ေနတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ...။
သူ႔အတြက္ေသခ်ာေနတဲ့ အရာတစ္ခုမို႔ ဂရုတစ္စိုက္မ႐ွိတာမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေလ....။
ကိုဏီးစဥ္းစားမိတာကိုေျပာတာေနာ္...။
မတိုက္ဆိုင္ရင္ေဆာရီး....း)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ျမတ္မြန္ေရ...
ငွက္ဆိုတာ ပ်ံသန္းေနရတာ ၾကိဳက္တယ္ေလ...
ေနာက္ျပီး ၾကံဳရာေနရမွာနားတတ္တယ္...
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ႔ သူအေတာင္ေျငာင္းလာမွာပါ...
အဲဒီအခါ သူနားခိုနားရမယ္႔ ေနရာအမွန္ကုိ သိလာမွာပါ... မသိလာရင္ေတာ႔လည္း သူနားခိုရာအမွန္ကုိ ရွာေဖြေတြ႔ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ရံုေပါ႔ဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ္ငွက္ကေလးကုိေတာ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းနားခိုခြင္႔ ေပးလိုက္ပါျပီ...
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ...................
...................................

“ ခ်စ္ဧည္႔သည္ငွက္
အပ်ံခက္ေအာင္
မုန္းလက္နဲ႔တား
ေလွာင္မထားပါ ...
လြတ္လပ္ထြက္ခြာ
ေ၀းတေနရာ
က်န္ရစ္သူမွာ
အခ်စ္မ်ားစြာ”
ျဖင္႔ေပါ႔ေလ...

ခံစားသြားပါတယ္ ... အလြန္အကၽြံကုိ ခံစားသြားပါတယ္...
အိမ္ said…
အခု နားခုိးရာကုိၿပန္လာေနၿပီဗ်ာ... တသက္လုံးနားမွာေနာ္ လုပ္ေကြ်းဖုိ႔သာ ၿပင္ထား.. ဟိ
Thwin said…
ေစလိုရာေစလာလိုက္တာ လာရာလမ္းကို တစ္ကယ္ပဲ ေမ့သြားႏိုင္တယ္ေနာ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ေရွ ့ဆုံးကမ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲ ဆိုျပီး ေတြးမိတယ္။

Popular posts from this blog

အနာဂတ္ဆိုတာ မေရာက္ေသးတဲ့ ပစၥဳပၸန္

ႏြားအို

အခ်စ္ဆိုတာ အသံမဲ့ ဘာသာစကား