Posts

Showing posts from 2011

သိုးေမႊးတဘက္ထိုးနည္း

Image
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီဇင္ဘာအတြက္ အမွတ္တရ အျဖစ္ သိုးေမႊးထိုးနည္းေလး သင္ေပးမယ္။ မိန္းကေလးတိုင္း စိတ္ဝင္စားတဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္လည္း ငယ္ငယ္ေလးကထည္းက ဝါသနာပါခဲ့ပါတယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ သင္ဖူးေပမယ့္ တစ္ခါမွ တဘက္တစ္ထည္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မထိုးခဲ့မိဘူး။ ဒီနည္းေလးနဲ႔မွ တဘက္တစ္ထည္ ျဖစ္ေျမာက္သြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အရမ္းလြယ္လို႔ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္ေနာ္..။ ၁။ ၾကိဳးေလးေတြကို ရစ္ဖို႔ ပံုမွာ ျပထားတဲ့ တိုင္ခံုေလးတစ္ခု လိုပါမယ္။ ဒီမွာေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္၊ သိုးေမႊးထိုးဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္လို႔ရပါတယ္။ ၂။ သိုးေမႊးထိုး အပ္တစ္ေခ်ာင္း လိုပါမယ္။ ၃။ ေနာက္ ကိုယ္သံုးမယ့္ သိုးေမႊးခ်ည္ ေပါ့။ ခ်ည္ အပြ အက်စ္ အေပၚ မူတည္ျပီး အေပၚမွာ ျပထားတဲ့ တိုင္ခံုေလးေတြကို ေရြးရမယ္။ အပြဆိုရင္ တိုင္က်ဲတာကို သံုးေပါ့။ ကြ်န္မေတာ့ နားမလည္ရင္ သိုးေမႊးခ်ည္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က အဖြားအိုကိုေမးပါတယ္။ ၄။ ဒီသံုးမ်ိဳးလံုး ျပည့္စံုျပီ ဆိုရင္ေတာ့ သိုးေမႊးစထိုးလို႔ရပါျပီ။ ပထမဆံုး တိုင္ခံုေလးေပၚမွာ သိုးေမႊးၾကိဳး အတိုအစေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ခင္းထားလိုက္ပါ။ ၅။ ေရွးဦးစြာ စထိုးမယ့္ ခ်ည္လံုးရဲ႕ ၾကိဳးအစေလးကို ေခါက္တုတ္ခ်ီလိုက္ပါ။ ၆။ ေခါက္တုတ္ ၾကိဳးကြ

အိမ္မက္ဆိုးတို႔သက္ဝင္ခ်ိန္

Image
စပါးအဝယ္ဒိုင္ထံမွ ျပန္လာကတည္းက ကိုေရႊေအး မ်က္နွာမေကာင္းသည္ကို ဇနီးျဖစ္သူ မခင္ျမင့္ သတိထားမိသည္။ ဧကႏၱစပါးေစ်းက်ေန၍ဟုသာ ထင္မိေသာ္လည္း ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ ဝင္ေျပာေလ့မရိွသူမို႔ ကိုေရႊေအးဖြင့္ေျပာလာခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေနတာ အေကာင္းဆံုးဟု ေတြးလိုက္သည္။ ကိုေရႊေအးနွင့္ မခင္ျမင့္ တို႔၏ အိမ္ေထာင္သက္မွာ ၾကာျမင့္လွျပီ။ အရာရာ ကိုေရႊေအး သေဘာအတိုင္းသာ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္ ကေတာက္ကစ စကားမ်ားဖူးသည္ မရိွခဲ့ၾက။ “ဦးေလးေမာင္ ေရ.. ျပန္တက္ၾကစုိ႔” တက္မကိုင္သူ ဦးေလးေမာင္ကို လွမ္းေျပာသည့္ ကိုေရႊေအးစကားေၾကာင့္ မခင္ျမင့္ကိုယ္တိုင္ အံ့ၾသသြားရသည္။ ဦးေလးေမာင္ကိုယ္တိုင္လည္း အံ့အားသင့္သြားဟန္တူသည္။ မခင္ျမင့္ မေနသာ၍ ဝင္ေမးလိုက္သည္။ “ မနားေတာ့ဘူးလား အကို.. ျပန္တက္ေတာ့မလို႔လား” “မနားေတာ့ဘူး ျမင့္ရယ္။ အကိုတို႔ အခုပဲ ျပန္ၾကပါစို႔။ ဦးေလးေမာင္ စက္ႏိႈးဗ်ာ” မခင္ျမင့္ နားမလည္နိင္ေသာ္လည္း ကိုေရႊေအး စကားအတိုင္း ျပန္ၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္ ။ ကိုေရႊေအးနွင့္ မခင္ျမင့္တို႔က ဧရာဝတီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စက္ေလွတစ္စီးျဖင့္ အစုန္အဆန္ သြားလာကာ ေဒးဒရဲ၊ က်ဳိက္လတ္၊ ဖ်ာပံု နယ္မ်ားရိွ တန္တစ္ရာဆန္စက္မ်ာ

ဥေပကၡာအမွား

Image
ကြ်န္ေတာ့္ဘဝတြင္ ၾကံဳခဲ့ဖူးသည့္ စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို မၾကာခဏ ျပန္ျမင္ေနေယာင္မိသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္သည္ ေက်ာင္းမွ အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ခုတြင္ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ကြ်န္ေတာ္နွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္တြင္ ကားေစာင့္ေနၾကသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကားလာရာဘက္ကို ေစာင့္ေငးေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက အနားကပ္၍ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ “ေဟ့ေကာင္... အေရွ႕က ေကာင္မေလးကို ၾကည့္လိုက္။ ” သူ႔စကားေၾကာင့္ ညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နွင့္ လွပေက်ာ့ရွင္းသည္ဟု ယူဆရသည့္ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ သူမနံေဘးနားရိွ ပုပုဝဝ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ အသက္ ငါးဆယ္ခန္႔ေယာက်ာ္းၾကီး တစ္ေယာက္တို႔ျဖစ္သည္။ ကားေစာင့္ေနဟန္တူသည္။ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မရွိလွ။ “ဟိုစံုတြဲလား...ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ။ ” “မင္း မသိမသာ ၾကည့္ေန။ ေဘးနားက ဟိုလူၾကီး အဲဒီေကာင္မေလးကို လက္သရမ္းေနတယ္။ ” သူငယ္ခ်င္း၏ စကားေၾကာင့္ သူ၏ ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေနသည့္ စိတ္တို႔ အေဝးသို႔ လြင့္စင္ကာ ထိုေကာင္မေလးကို ဂရုတစိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးသည္ ပထမရပ္ေနသည့္ ေနရာမွ အနည္းငယ္ ေရ

ရယ္ရယ္ေမာေမာ

Image
မယူခင္ကတည္းက ေကာင္မေလး။ ကြ်န္မနဲ႔ လက္ထပ္မယ္ဆိုရင္ အရက္ျဖတ္မွာလား။ ေကာင္ေလး။ မင္း ျဖတ္ေစခ်င္ရင္ ျဖတ္ပါ့မယ္။ ေကာင္မေလး။ ဒါဆိုရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္တာလည္း ျဖတ္ရမယ္ေနာ္။ ေကာင္ေလး။ အင္း....မင္းသေဘာေလ။ ျဖတ္ပါ့မယ္။ ေကာင္မေလး။ ညဘက္ေတြ အျပင္ထြက္တဲ့ အက်င့္ကိုလည္း ျဖတ္ရမယ္။ ေကာင္ေလး။ (ေဒါသသံျဖင့္) ေအးကြာ... ျဖတ္မယ္။ ေကာင္မေလး။ ဒါဆို အကုန္ ျဖတ္ရမယ္ေနာ္။ ေကာင္ေလး။ ျဖတ္မယ္ေဟ့။ မဂၤလာေဆာင္မယ့္ေန႔ကိုပါ ျဖတ္မယ္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ၾကက္တူေရြး ေလလံပြဲတစ္ပြဲတြင္ လူတစ္ေယာက္က ၾကက္တူေရြး တစ္ေကာင္ကို ေလလံဆြဲသည္။ “၃၀၀” “၃၅၀ ” ဟု ေစ်းျပိဳင္ေပးေသာ အသံကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ထိုလူမွ ေစ်းထက္တိုးေပးသည္။ “၄၀၀” “၅၀၀” ဟု တဘက္မွ ထပ္တိုးေပးျပန္သည္။ “၆၀၀” “၇၀၀” အျပိဳင္အဆိုင္ ေစ်းျပိဳင္ေပးရင္းျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ၾကက္တူေရြးကို ၉၀၀၀ ျဖင့္ ထုိလူရရိွသြားသည္။ “ဒါထက္.. ဒီၾကက္တူေရြးက စကားေရာ ေျပာတတ္ရဲ႕လား။” “ေျပာတတ္ပါတယ္ဗ်။ ခုနကေတာင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေစ်းအျပိဳင္ေပးေနေသးတယ္ေလ” ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ လက္မွန္လာလို႔ပါ ေဒါသထြက္ ရန္ျဖစ္သည့္အခါတိုင္း္ ပန္းကန္ေတြကို ေပါက္ခြဲတတ္ေသာ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ အိမ္ေထာင္သက္ အနွစ္၂၀ အေရာက္တ

ေမတၱာျဖင့္မိုး နွလံုးသားနွင့္ကာ

Image
ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ဇစ္ဆြဲပိတ္ျပီး အခန္းနံရံတြင္မွီ၍ ေထာင္ထားလိုက္သည္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ရင္း အခန္းထဲ တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္သည္။ အခန္းတစ္ခုလံုး ရွင္းလင္းေနသည္။ အစီအရီေထာင္ထားေသာ ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ားက ငါးလံုးရိွေနခဲ့ျပီ ။ ေနာက္ထပ္ သိမ္းဆည္းရမည့္ ပစၥည္းမ်ားလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့။ အနွစ္နွစ္ အလလေနလာခဲ့သည့္ သူ႔အခန္းေလးကို စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနွင့္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနမိ၏။ ဇနီးျဖစ္သူက မီးဖိုခန္းနွင့္ ဧည့္ခန္းထဲမွ သိမ္းစရာရွိသည္မ်ားကို သိမ္းဆည္းလွ်က္ရွိသည္။ ကေလးနွစ္ေယာက္ကေတာ့ အေဖနွင့္အေမကို စိတ္ေကာက္ျပီး အိမ္အနီးနားရွိ ပန္းျခံတစ္ခုသို႔ ထြက္သြားသည္။ ဒီကေလးနွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ မန္မာျပည္ကို အျပီးျပန္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္ သယ္ယူသြားရန္မလြယ္ကူသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ေရာင္းစရာရွိသည္မ်ားေရာင္း၍ ေပးသင့္တန္သည္မ်ားကို မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေပးခဲ့ျပီးျပီ။ အသံုးမဝင္ေတာ့မည့္ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း လႊင့္ပစ္ ခဲ့ျပီးတာေၾကာင့္ အခန္းတစ္ခုလံုး ရွင္းလင္းေနသည္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္စဥ္အတြင္း ဝယ္ယူစုေဆာင္းထားသည့္ ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္တာေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ နွေျမာမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထို